Dat ik vorige week drie keer te veel gegeten had. De eerste keer kwam doordat we bij vrienden gingen eten. We zouden allemaal wat maken, en in totaal was het behoorlijk veel wat er op tafel stond. Dat ik eerst van alles wat nam. Het was allemaal lekker, maar ons eigen eten was toch mijn favoriet. Dat ik daar dus nog wat meer van nam en toen vol zat. Maar dat ik dat uiteindelijk zielig vond voor het eten dat zij hadden gemaakt, en daar dus alsnog de restjes van op ging maken. Ik moest en zou laten zien dat het heerlijk was, die pan moest leeg. Dat ik toen de hele nacht last had van mijn buik. En dat ik dit blogje nu ook niet online durf te zetten, omdat zij mijn blog lezen en al mijn ge-eet dan alsnog voor niks is geweest.
De tweede keer at ik in mijn eentje thuis. Ik besloot mijn lievelingseten te maken. Dat ik dat vervolgens zat te eten en weer volop besefte waarom dit inderdaad mijn lievelingseten is. Dat ik mijn bord leeg at en daarna eigenlijk wel genoeg had, maar ik was de smaak nog niet zat. Daarom schepte ik de rest ook nog op en zat ik ’s nachts wederom rechtop in bed.
De derde keer was toen we een pizza lieten bezorgen. Die pizza’s zijn altijd iets te groot. Niemand die ziet of het eten dat hij/zij gemaakt heeft wel volledig opgegeten wordt, dus geen probleem om wat weg te gooien, zou je zeggen. Maar dat ik halverwege eigenlijk al vol zat en het echt geen gezicht vond, zo’n halve pizza over. Ik ging bijna aan mijn maag twijfelen. Dat ik toen dapper nog een hele punt opat. Gelukkig zat onze hond ook op de pizza te azen, dus bij hem kon ik ook een deel kwijt. Maar aangezien pizza nogal vet en zout is, mocht hij niet te veel. Dus zat er niks anders op dan mezelf toch weer te overeten.