Dat iemand mij vroeg om te helpen haar kinderwagen uit de trein te tillen. Dat ik dat deed, en het al een beetje een wankel gebeuren vond, ik had namelijk maar één hand vrij. Toch lukte het me om te zorgen dat hij niet kantelde. Ik zette hem op het perron neer, niks aan de hand. Maar toen ik weg wilde lopen werd ik ineens gecorrigeerd door een man die de kinderwagen nog een klein stukje verplaatste, en daarbij een opmerking maakte over dat het wiel niet alsnog tussen het perron en de trein moest komen. De moeder en hij lachten er even om, zo van: ja, stel je voor. Dat ik hem toen een overbezorgde zeikerd vond maar ook bang was dat ik ‘m echt niet goed had neergezet.
top of page
Hoge verwachtingen
Janneke heeft hoge verwachtingen, van zichzelf én van het leven. Hoe dat elke keer weer tegenvalt, lees je hier.
bottom of page